محمد بهبودی نیا/  نوروز امسال تلویزیون  پر شده  بود از سریال ها و فیلم های مختلف .اما در این میان برخی سریال ها با استقبال  بیشتری روبه رو شد،«نوروز رنگی»که داستان زندگی یک خانواده مشهدی دهه شصتی را به صورت طنز و با لهجه مشهدی روایت می کند از جمله موفق ترین سریال های این ایام به شمار می آید.در «نوروز رنگی» از  توانایی بازیگران تئاتر مشهد بهره گیری شد و بازیگران جوانی که سابقه قابل توجهی در این عرصه دارند. به بهانه پخش این سریال با  سه نفر از بازیگران «نوروز رنگی »گفت و گویی داشته ایم که در ادامه می خوانید.

مهدی حسن زاده - 85 هزار پروژه عمرانی نیمه تمام از جاده و ریل و فرودگاه تا بیمارستان و درمانگاه و از خطوط انتقال برق و آب رسانی تا مدارس و مراکز ورزشی، روی دست دولت باقی مانده است. پروژه هایی که سال هاست نیمه تمام مانده و حتی برخی از آن ها در حال متروکه شدن است. اتمام این حجم از پروژه ها براساس نرخ های امروز معادل سه هزار هزار میلیارد تومان (3،000،000،000،000،000 تومان) هزینه در بر خواهد داشت. سال هاست که موضوع واگذاری این طرح ها به بخش خصوصی در دولت و مجلس و محافل کارشناسی مطرح است. با این حال از ابتدای بهمن 97 که دولت لایحه ای تحت عنوان «لایحه مشارکت عمومی و خصوصی»  رابه مجلس تقدیم کرد، این بحث به صورت جدی تر در دستور کار قرار گرفت و اکنون این لایحه در کمیسیون عمران مجلس در دست بررسی است. در این میان نگرانی های جدی درباره فساد زا بودن این لایحه واختیارات هیئت واگذاری طرح ها و امکان ایجاد رانت و فساد و تکرار اتفاقات تلخ شبیه برخی خصوصی سازی ها در واگذاری این طرح ها موجب شده تا محافل کارشناسی و برخی چهره های اقتصادی در این باره موضع بگیرند. مرکز پژوهش های مجلس، اردیبهشت سال گذشته در گزارشی با بررسی لایحه ارائه شده از سوی دولت اعلام کرد  در این لایحه سازوکار ناکارآمد، غیرشفاف و پیش‌بینی‌ناپذیر برای واگذاری طرح‌ها در نظر گرفته شده است. در ادامه  به بررسی این لایحه و دیدگاه های  کارشناسان درباره آن پرداخته ایم.

ماجرای خنده‌های پسر ساده‌دل «نون خ»

کاظم نوربخش بازیگر نقش «سلمان» در گفت‌وگو با خراسان، از تجربه همکاری با سعید آقاخانی و علاقه به بازی در آثار غیرکمدی می‌گوید

نویسنده:  مائده کاشیان  

کاظم نوربخش هنرمندی اهل بیجار است که با سریال «نون خ» به کارگردانی سعید آقاخانی، معرفی و شناخته شد. این بازیگر که پیش از این در صداوسیمای مرکز کردستان فعالیت کرده بود، نوروز 98 با این مجموعه و شخصیت «سلمان»، برای اولین بار در تلویزیون دیده شد. یکی از ویژگی‌های جالب این شخصیت، خنده‌های بامزه اوست که از همان فصل اول تبدیل به یکی از مشخصه‌های این کاراکتر شد. به بهانه فصل سوم «نون خ» که یک شنبه‌شب به پایان رسید، با کاظم نوربخش درباره حضورش در این سریال و شخصیت «سلمان» گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

الهه آرانیان - بعید است که یادی از شعرهای کتاب فارسی دبستان کنیم و ناخودآگاه شعر «صد دانه یاقوت» را زیر لب زمزمه نکنیم. مصطفی رحماندوست، شاعر این شعر مشهور، عمری را برای کودکان و نوجوانان این سرزمین صرف کرده است تا با شعر و ترانه و لالایی بیگانه نباشند. این شاعر و نویسنده برجسته حوزه ادبیات کودک و نوجوان تابه‌حال بیش از 300 اثر برای بچه‌های ایرانی سروده یا نوشته است. قصه‌ها و شعرهای رحماندوست همیشه یکی از اولین انتخاب‌های مادران ایرانی برای کتاب‌خوان کردنِ فرزندانشان است. به بهانه انتشار مجموعه قصه «درخت‌های تشنه»، تازه‌ترین اثر مصطفی رحماندوست که هم به صورت مکتوب منتشر شده و هم با صدای خودِ او و در قالب کتاب صوتی در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته‌است، با این نویسنده و شاعر نام‌آشنا گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

قصه‌های دنباله‌دار آذر

«درخت‌های تشنه» مجموعه‌ قصه‌ای با ‌محوریت دخترکی به نام آذر است که با ماه دوست می‌شود و هرشب پیش از خواب برای ماه از بهترین کارهای روزانه‌اش سخن می‌گوید و ماه نیز، او را به یکی از آرزوهایش می‌رساند. مصطفی رحماندوست در گفت‌وگو با خراسان، با بیان این‌که کتاب «درخت‌های تشنه» در گونه قصه‌های خواب جای می‌گیرد، می‌گوید: «این کتاب یک مجموعه قصه دنباله‌دار و خیال‌انگیز برای کودکان اوایل دبستان است که از سوی نشر نیستان منتشر شده و ابتکار ناشر این بوده‌ که نسخه صوتی کتاب را هم با صدای من همراه نسخه مکتوب عرضه کرده‌است. در پایان هر قصه یک لالایی آمده‌است که در ابتدا قرار بود این لالایی‌ها در نسخه صوتی با موسیقی و آهنگ‎سازی همراه باشد، اما به دلیل گران تمام‌شدن کتاب و این‌که مخاطب نمی‌توانست از پس هزینه‌اش بربیاید، از خیرش گذشتیم. امیدوارم این اوضاع اقتصادی هر چه زودتر بهبود پیدا کند و ما شرمنده مخاطبان نباشیم».

توصیه‌ای به مادران امروزی

لالایی یکی از انواع ادبیات عامیانه و اولین کلام‌ ادبی‌ است که به گوش طفل می‌رسد و با آوازی شاد یا غمگین، برای آرام‌کردن و خواباندن او خوانده می‌شود. لالایی‌ها در گذر از روزگاران قدیم، سینه به سینه از مادری به مادر دیگر منتقل می‌شود. امروزه شاعران ادبیات کودک هم بر وزن و آهنگ همین لالایی‌های قدیمی و عامیانه، ترانه‌ها و لالایی‌های تازه می‌سرایند که از جمله آن‌ها می‌توان به آثار مصطفی رحماندوست در این زمینه اشاره کرد. رحماندوست استاد سرودن لالایی‌ها و ترانه‌های کودکانه است و علاوه بر آثار مکتوب در این زمینه، تاکنون دو مجموعه لالایی از او به نام‌های «دنیا دنیا لالایی» و «خواب قشنگ کجایی؟» در قالب نسخه صوتی، همراه با موسیقی و اجرای کودکانه منتشر شده‌است. این شاعر و نویسنده در پاسخ به این پرسش ‌که لالایی بین مادران امروزی چه جایگاهی دارد، می‌گوید: «به هر حال مادران امروزی هم باید بچه‌شان را بخوابانند و چه بهتر که به سراغ محتواهای آرام‌کننده و امروزی بروند که کم هم نیستند و لالایی‌هایشان را به روزرسانی کنند». 

 

 

 

پرونده

سال ها در سفر

گفت‌وگو با «علیرضا ظفری»، تنها کسی که دور ایران را با پای پیاده سفر کرده و هدفش مخابره یک شعار جهانی است

‌صالح یعقوبی | خبرنگار

 همه‌ چیز از توصیه یکی از دوستان در فضای ‌مجازی شروع شد، توصیه برای همسفر شدن با مردی که دور تا دور ایران را پیاده سفر می‌کند و تمام اتفاقات روزمره‌اش را با دنبال‌کنندگانش به اشتراک می‌گذارد. نگاهی گذرا به تاریخچه سفرهایش چنان جذاب بود که مشتری هر روز تماشای سفرهایش شدم و دقایق زیادی از روز را هم به تماشای سفرهای گذشته‌اش اختصاص می‌دادم و حس مسافری را داشتم که جاده‌های ایران را قدم می‌زند و وجب به وجب آن را با دقت می‌بیند. جاده‌های کشور را از دریچه دوربین مردی می‌دیدم که دغدغه محیط زیست داشت و ماسک‌های کنار جاده را با دقتی جمع‌آوری می‌کرد که به گیاهان آسیبی وارد نشود، شبی در چادر و کمپ خودش می‌خوابید و شبی در هتل یا راهدارخانه. یکی از جذابیت‌های همسفر مجازی شدن با مردی که با شعار «ایران من امن است» و پای پیاده دور ایران را سفر کرده این است که بدون هیچ تعارف و اغراقی، خودش بود ودر گفت و گو با او از تمام جزئیات سفر مانند هزینه‌ها، ملزومات، گرفتاری‌ها و خطرات آن آگاه می‌شویم. پرونده امروز زندگی سلام، گفت‌و‌گو با علیرضا ظفری، مرد استوار جاده‌های ایران است که با گام‌های بلندش دور تا دور ایران را پیاده سفر کرده تا یک شعار را به گوش دنیا برساند؛ ایران من امن است.

سفر رفتنم به صورت حرفه‌ای از سال 86 شروع شد

ظفری درباره دوران کودکی و خانواده‌اش چنین توضیح می‌دهد: «سال 57 در یک خانواده نظامی به دنیا آمدم. به دلیل این که پدرم نظامی بود و هرچند سال یک بار محل خدمتش تغییر می‌کرد، هرکدام از اعضای خانواده در یک شهر متولد شدیم که قسمت من هم شهر کرج بود. بعد از آن به چند شهر دیگر هم سفر کردیم اما بیشتر دوران کودکی و جوانی من در مشهد گذشت. سال 75 شروع به تحصیل در رشته مهندسی مکانیک در دانشگاه آزاد مشهد کردم و سال80 هم زندگی مشترک تشکیل دادم. شش سال بعد یعنی در سال 86 بنا به دلایلی از همسرم جدا شدم و آن جا بود که سفرهای من به شکل حرفه‌ای آغاز شد. در طول زندگی‌مشترک به عنوان مهندس کنترل کیفیت در یکی از شرکت‌های شهرک صنعتی طوس مشغول کار بودم و زندگی روال طبیعی خود را می‌گذراند تا این که جدایی اتفاق افتاد و بعد از ماجرا برای این‌ که مقداری از نظر ذهنی و روحی راحت باشم، سفر را انتخاب کردم.»

 

16 سال است در سفرم

ظفری در پاسخ به سوالی درباره این ‌که آیا پیش‌بینی می کرد سفرهایش تا امروز ادامه یابد، این ‌طور پاسخ داد: «تصمیم من در ابتدا این بود که چند ماهی سفر کنم تا ریکاوری داشته باشم و مجدد به روال قبلی زندگی بازگردم اما به مرور که وارد این چرخه شدم، متوجه شدم چه دنیای جذابی در سفرها وجود دارد و گمشده‌ای‌ است که سال‌هاست در پی آن می‌گردم. به مرور زمان می‌گذشت و چند ماهی که برنامه‌ریزی داشتم شد شش ماه، بعد شد یک سال، همین‌ طور پنج سال گذشت و ناگهان چشم باز کردم و دیدم یک دهه در جاده بودم و تا این لحظه هم چیزی حدود 16 سال است که به طور کامل در سفرم. در ابتدا مسافرت را با کوله‌پشتی آغاز کردم و اصطلاحا کوله‌گردی می‌کردم، مدتی با دوچرخه در سفر بودم اما همچنان یک گمشده داشتم تا به رضایت کامل برسم.»

 

 

گمشده من در زندگی، سفر با پای پیاده بود

مرد پیاده جاده‌های ایران در پاسخ به این‌ که چطور به فرمول فعلی برای پیمایش مسیرهایش رسید، می‌گوید: «سال‌هاست که تمام ایران را سفر کردم و روستا به روستا سرزمین پهناورمان را گشته‌ام تا این که در بهار 97 مدتی بندرعباس بودم و تصمیم گرفتم دور جزیره قشم را در تعطیلات نوروز با پای پیاده طی کنم و از اول فروردین این سفر را آغاز کردم. یک دوست یزدی هم در این راه به من پیوست و دو نفری دور قشم را که 370 کیلومتر بود در مدت 14 روز تمام کردیم. در طول این تجربه متوجه شدم گمشده من سفر با پای پیاده است، دلیلش هم این بود که وقتی شما با پای پیاده سفر می‌کنید، تمام اتفاقات و رویدادهای اطراف‌تان را به آهستگی نظاره می‌کنید و زیبایی‌های فراوانی کشف می‌شود، اتفاقی که وقتی با ماشین یا قطار یا حتی دوچرخه مسافرت می‌کنید، گذرا از آن رد می‌شوید و لذت دیدنش را از دست می‌دهید.»

 

سیستان‌و‌بلوچستان شروع مسیر ایرانگردی

علیرضا درباره این ‌که چگونه از پیاده‌ رفتن دور قشم به جمع‌بندی برای این نوع سفر دور ایران رسید، نکات جالبی بیان می‌کند: «بعد از پیمایش مسیر قشم، بسیار وسوسه شدم که این کار را در شکل و شمایلی 

بزرگ تر انجام دهم و دور ایران را پیاده بروم اما در ابتدا تصمیم گرفتم در مقیاسی کوچک تر این کار را انجام دهم تا به خودم هم توانایی و عزم این ماجرا اثبات شود. تصمیم گرفتم شمال تا جنوب سیستان و بلوچستان را با این شعار که سیستان‌و‌بلوچستان زیباست طی کنم زیرا تصور غلط عده‌ای از این خطه کشورم، استانی ناامن و سراسر کویری است و گمان می‌کنند هیچ جای دیدنی هم ندارد. من در طول سفر و به واسطه اطلاع‌رسانی در فضای‌مجازی به تمام مردم ثابت کردم که چقدر این منطقه امن و زیباست. زمانی که مسیر حدودا هزار کیلومتری را پیمودم و به چابهار رسیدم مطمئن شدم مسیر 6 هزار کیلومتری دور ایران را هم می‌توانم به اتمام برسانم، برای همین از زابل شروع کردم و به سمت خراسان جنوبی و رضوی آمدم و بعد از چند روز استراحت در مشهد به سوی شمال رفتم و از بجنورد، گرگان، ساری، قائم‌شهر، بابل، آمل و چند شهر دیگر گذشتم تا این ‌که اوایل دی سال 98 به رامسر رسیدم. در رامسر تصمیم گرفتم در زمستان مسیر جنوب کشور را طی کنم و مجدد در فصل گرما به مسیر شمال ادامه دهم و به همین دلیل به چابهار آمدم و مسیر جنوبی کشور را به سمت خوزستان طی کردم و بعد از گذر از بندرعباس و بوشهر، در فروردین سال گذشته به اهواز رسیدم. پس از آن و طی چند مرحله به سمت شمال کشور آمدم و از خرم‌آباد، کرمانشاه، سنندج و تبریز گذر کردم تا مسیر شمال غرب هم به اتمام برسد و پس از آن به سمت رامسر حرکت کردم تا این ‌که با رسیدن به رامسر پیمایش دور ایران با شعاری که به آن ایمان داشتم، به پایان رسید.»

 

چیزی جز مهربانی و امنیت 

در ایران ندیدم

ظفری در خصوص دلیل انتخاب این شعار خاطرنشان می‌کند: «سال‌ها ایران را روستا به روستا گشتم و چیزی جز مهربانی و امنیت ندیدم. با توجه به تبلیغات گسترده عده‌ای در ناامن نشان دادن ایران، این شعار را انتخاب و به تمام همراهان سفرم از اقصی نقاط دنیا در شبکه‌های اجتماعی مخابره کردم که ایران من امن است. درباره نحوه سفر رفتنم هم در بسیاری از جاده‌ها و در روستاهای بین راه، شب چادر می‌زنم و برای گذراندن شب مشکلی ندارم زیرا با یک سه‌چرخه به شکل کالسکه کودک سفر می‌کنم و وسایل مورد نیازم همیشه در چرخ موجود است، چادر و زیرانداز و غذای کنسرو شده و   ... .»

 

سفرهایم ارزان است و البته 

در سفر کار هم می‌کنم

علیرضا ظفری از هزینه‌های سفرهایش و این که سوال اغلب مردم از وی در همین خصوص است، این طور توضیح می‌دهد: «معمولا اولین سوال مردم از من این است که علیرضا تو پولداری و پس‌انداز زیادی داری؟ یا حامیان مالی متعددی داری؟ که من پاسخ می‌دهم سفرهای من و کوله‌گردها بسیار ارزان است زیرا ما هزینه حمل و نقل، سوخت، بلیت قطار و هواپیما، هتل و این مدل خرج‌ها را نداریم، سفری را که برای مردم عادی چند میلیون تمام می‌شود ما با چند صد هزار تومان به اتمام می‌رسانیم، جدای از آن من در سفر کار انجام می‌دهم و هزینه‌های سفرم را از طریق کار در سفر تامین می‌کنم. حدود دو دهه پیش که تصمیم گرفتم این سبک‌زندگی را شروع کنم مقداری پس‌انداز داشتم و تمام آن‌ها طی سه سال هزینه شد و همیشه این نگرانی با من بود که پس از اتمام این پول باید چه تصمیمی بگیرم و چکار کنم؟ به همین دلیل بود که کار در سفر را آغاز کردم. در سفری به فیلیپین در یک هاستل اقامت داشتم و تعدادی گردشگر آلمانی هم آن جا بودند و کار در سفر انجام می‌دادند. دقت که کردم دیدم اول صبح از هاستل بیرون می‌روند و از میدان بار شهر میوه‌های استوایی را کارتنی می‌خرند و در نقاط گردشگری دانه‌ای می‌فروشند. من هم مانند تمام کسانی که مایل به یادگیری کاری جدید است، همراه‌شان شدم و یکی از آن‌ها هم با سخاوت پذیرفت به من مبنای کار در سفر را آموزش دهد. در آن جا یافتم که به عنوان مثال یک جعبه میوه را به قیمت 100 پزوی فیلیپین می‌خرند و با فروش دانه‌ای، پول‌شان را پس از اتمام فروش به 1000 پزو تبدیل می کنند .بعد هم من تصمیم گرفتم کار کردن را ایرانیزه کنم.» 

 

 

در ترکیه مینی رم می فروختم 

و در ایران محافظ کنترل

اودرباره روش های کسب درآمد در سفرهایش درکشور مان می گوید:«در خارج از ایران مسافران از روش‌هایی مانند ساز زدن در خیابان هم پول خوبی به دست می‌آورند اما در ایران مردم علاقه‌مندند به آن‌ها کالایی ارائه شود و به همین دلیل در بازار تهران با بنکداران مختلفی ارتباط برقرار و براساس نیازهای مقاصدم از آن‌ها خرید می‌کردم. در سفر به ترکیه به آن جا مینی‌رم گوشی می‌بردم و فهمیدم سود خوبی دارد. هر مینی‌رم را در ایران حدود 10 هزارتومان می‌خریدم و حدود 30 هزارتومان در ترکیه می‌فروختم که سود خوبی عایدم می‌شد. ما به دلیل این که با کوله سفر می‌کنیم، امکان حمل و نقل وسایل حجیم را نداریم، به عنوان مثال امکان حمل گلدان و تابلو فرش را ندارم اما 100عدد مینی‌رم در کف دست جا می‌شد. در تجربه‌ای دیگر که از حدود دو سه سال گذشته دارم تصمیم گرفتم محصولی را که یک نوع پلاستیک مقاوم و عایق حرارتی بود و برای محافظ‌های کنترل و چیزهایی از این دست به کار می‌رفت برای فروش  در سفر هایم به 

استان های مختلف کشورمان عرضه کنم. پس از اتمام سفر و کسر تمام هزینه‌ها، چیزی بیشتر از سه میلیون تومان فقط از همین راه هم پس‌انداز کردم.»

 

 

 گویا صف های شلوغ نانوایی ها تمامی ندارد و هر روز دقایق در صف ماندن به مرور بیشتر می شود بدون این که توجهی به این موضوع و چاره ای برای بهبود وضعیت موجود از سوی مسئولان اندیشیده شود و انگار نه انگار که حضور در صف نان می تواند خطر ابتلا به کرونا را افزایش دهد. یکی از شهروندان بجنوردی گفت: حدود یک ساعت برای تهیه نان در صف منتظر بودم و انگار هر روز باید بیشتر در نوبت بمانم. یکی دیگر از شهروندان گفت: با وجود شیوع ویروس کرونا چرا باید در صف های شلوغ نانوایی بمانیم و کسی پاسخگو نیست؟مدیر اجرایی اتحادیه نانوایان شهرستان بجنورد با تایید شلوغی صف های نانوایی در بجنورد اظهار کرد: یکی از علل شلوغی صف ها این است که نان به عنوان قوت اصلی  در سفره غذایی مردم  قرار گرفته است.«قاسمیان» افزود: متاسفانه شنیده می شود به ندرت برخی نانوایی ها برای سود بیشتر به فروش آرد اقدام می کنند که شامل درصد کمی از آن ها می شود.وی با اشاره به این که برخی روستاییان برای تهیه نان به بجنورد می آیند، تصریح کرد: متاسفانه سهمیه آرد در برخی روستاها کافی نیست و اهالی آن ها برای تهیه نان مورد نیاز خود به شهرها مراجعه می کنند و باعث تشکیل صف های طولانی می شوند.وی اضافه کرد: با افزایش سبوس به نان، تمایل برخی دامداران و مرغداران به منظور تهیه نان برای دام بیشتر شده است و آن ها ترجیح می دهند برای تغذیه دام و طیور خود از نان استفاده کنند.وی افزود: با توجه به این که می دانند خراسان شمالی استانی محروم است چرا سرانه آرد را افزایش نمی دهند تا از تشکیل صف های طولانی جلوگیری شود؟